صدایی که با روح و روان تک تک ایرانیان عجین شده است. نسل 98 را همه ایران به خاطر دارند.نسلی که همواره از آن به عنوان بهترین نسل تاریخ فوتبال ایران یاد می شود. با غیرت هایی که بعد از 20 سال فوتبال ایران را به آرزوی دیرینه اش یعنی جام جهانی رساندند تا انقلابی در فوتبال ایران رقم بخورد.

در نوامبر ۱۹۹۷ میلادی، ایران در شرایطی دشوار برای حضور در جام جهانی ۱۹۹۸ به دیدار استرالیا رفت. هر دو بازی با نتیجه تساوی پایان گرفت، اما ایران به لطف قانون گل‌زده بیشتر در خانهٔ حریف توانست به جام جهانی راه یابد. بازی برگشت ایران در مقابل استرالیا تا دقایق پایانی ۲ - ۰ به سود میزبان بود اما دو گل کریم باقری و خداداد عزیزی نتیجه را به نفع ایران رقم زد. هواداران فوتبال در ایران از آن بازی با عنوان حماسه ملبورن یاد می‌کنند.

ایران با مربی‌گری برانکو ایوانکوویچ توانست به راحتی به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان صعود کند و هنوز یک بازی به پایان رقابت‌های مقدماتی مانده بود که ایران به این جام جهانی راه یافت. این سومین حضور ایران در جام‌های جهانی بود. اما نمایش ضعیف ایران انتقادات مردم و مطبوعات را به دنبال داشت. استفاده از علی دایی که در آن زمان ۳۶ ساله بود، عدم استفاده از برخی بازیکنان، ضعف مهاجمان که هیچ گلی به ثمر نرساندند، ضعف جسمانی بازیکنان، فقدان انسجام تیمی و حاشیه‌های فراوان اطراف تیم ملی برخی از این انتقادات بود.

این نسل از ملی پوشان فوتبال ایران نیز می توانند با کسب نتیجه لازم در بازی امروز به مرحله نهایی جام جهانی در برزیل صعود کنند و سومین نسل بین المللی فوتبال ایران لقب گیرند. نسلی که البته با فراز و نشیب ها و مشکلات زیادی در تمام زمینه ها رو به رو بوده اند. از برچسب بی غیرتی گرفته تا پول پرستی و سفارشی و...

اما آنها عزم خود را جزم کرده اند تا نشان بدهند می توانند در اوج ناامیدی فوتبالی که تا قبل از بازی قطر در فوتبال کشور موج می زد. کوهی از امید ساخته و شگفتی بیافرینند.

شما چگونه فکر می کنید؟ آیا این نسل امروز موفق خواهد بود؟ طلایی های واقعی ایران کدامند؟